Henüz 16 yaşında olmasına rağmen öylesine başına buyruk ve asiydiki.her istediğini zorla yaptırmayı başarıyordu.aslında suçlu o değildi.ailesi hoşgörüyle ilgisizliği birbirinden ayıramayan,"aman bize yansıtmasında ne yaparsa yapsın"tutumundaydı.dilediği gibi yaşıyordu.çünkü hayat onundu ama onunda yaşamanın ne olduğu hakkında hiç bi bilgisi yoktu.aşık oluyordu,kendine aşık ediyordu.okula arasıra değişiklik olsun diye uğruyordu.ailesi zamanla bu durumdan rahatsız olmaya başlamışlardı nihayet.ama anlam veremiyolardı.yediriyorlardı,içiriyorlardı,giydiriyorlardı,bi dediği iki olmuyordu.peki bu kız allahtan ne istiyordu.aslında o da sıkılmıştı yaşadığı hayattan.bi girdapta gibiydi.bişeyler oluyodu ama herşey,hep aynıydı.sırf ailesinin ilgisizliğine karşı başlattığı bu protesto yaşam artık onu yoruyordu.yorulduğu gibi çevresindende istemediği davranışlarla karşılaşıordu.16 yı bitirmesine az kalmaştı.bi gün kendisini odasına kapattı ve düşünmeye başladı.yaptıklarının aksine,kullanmadığı müthiş bi zekaya sahipti.düşündü.düşündü.ve kararını verdi."ne yapıyorum ya ben"dedi.başkalarını üzmek adına bu yaptıklarım ne?ben nasıl bir insanım.bu kadar zayıfmıyım ki,hayatımı başkalarınınkine endeksliyorum.kimseyi üzmek veya mutlu etmek umurumda değil.BU HAYAT SADECE BANA AİT VE BENİM SADECE BİR TEK ŞANSIM VAR.BİR İKİNCİSİ YOK BUNUN.sonrası ise ailesine hiç davranmadığı kadar tatlı,sevecen ve YAKIN davrandı.bi süre sonra istediği hayata kavuştu ve onu gerçekten,koşulsuz,ilgiyle seven ve benimseyen ailesini yeniden kurmuştu bile...şidi herkes mutluydu.mutlu olmak aslında çok kolaydı.unutma..aynaya nasıl bakarsan aynısını görürsün.....
Anasayfa 
